जीवनगाणे-सप्तसुरांचे

By -
नमस्कार मंडळी
मी प्रीती/विशाखा.
जीवनगाणे सप्तसुरांचे
जीवन गाण्यासारखे सुरात गुंफलेले
दुःखाचे गाणे, आनंदाचे गाणे,प्रेमाचे गाणे,रागाचे गाणे,.....
सात सुरांसारखे. 
रागदारीच्या सरगम सारखे जीवनातही कधी कोमल स्वरांसारखे मागे जावे लागते तर कधी तीव्र स्वरासारखे पुढे .
कधी वादी  स्वरासारखे सांभाळून घ्यावे लागते तर कधी संवादी स्वर गवसतात. काही स्वर तर चक्क वर्जित करावे लागतात.
आपण कोणते सूर निवडतो आणि त्या सूरांसारखे स्वतःला ला किती बदलतो यावर आपल्या जीवनगाण्याचे रुप अवलंबून असते.
जीवनाकडे गाणे समजून बघितले तर चराचरात गाणे दिसेल आपल्याला.
वाहणाऱ्या नदीची झुळझुळ,  समुद्राच्या लाटांची गाज, कोसळणाऱ्या  पावसाची टपटप,  वाऱ्याने हलणाऱ्या पानांची सळसळ, पहाट झाली हे सांगणारी   पक्ष्यांची किलबिल चिमणीची चिवचिव, कोकिळेची कुहूकुहू, 
भूंग्याची गुणगुण....सगळीकडे गाणी.
जन्माला आल्यावर आईने अंगाईगीत गाऊन झोपवलेल्या बाळा सोबत गाणे कायम राहते.
काही गाणीवेडे अक्षरशः गाणी जगतात.
जीवनातले सूर हरवले तरी जगण्याचा ठेका,नाद कायम असतो त्यांचा.  जीवनसुरांची  खरी जाण त्यांनाच असते.
जीवनगाणे गातची राहावे ही ओळ उमजली असते त्यांना.
  रसिक वाचक,
तुमच्याशिवाय  हे सप्तसुरांचे  जीवनगाणे  बहरणार नाही.
ही जीवनगाणी 
तुम्ही वाचा.
आणि  काही चुकले तर सांगा.

           सात सुरांचा हा मेळा व्यापून उरला विश्वाला
           ह्दये हलता वरखाली 
           ताल मिळे या गाण्याला
           तुमच्यामाझ्या श्वासांमधुनी आकार यावे
            जीवनगाणे गातची रहावे.( शांता शेळके )

Comments

  1. UnknownApril 10, 2020 at 6:47 PM

    Wow ati sundar

    ReplyDelete
  2. UnknownApril 10, 2020 at 6:56 PM

    जीवन गाणे गातच रहावे 👍

    ReplyDelete
  3. UnknownApril 10, 2020 at 7:34 PM

    मस्तच .. शिरीष

    ReplyDelete
  4. Sachin KulkarniApril 10, 2020 at 8:20 PM

    खरं आहे जिवन हे गाणे आहे तुमचे सूर कसे लागतात किंबहुना तुम्ही जसे सूर लावतात आणि त्या साठी तुम्हाला सोबत ( corus) कशी मिळते यावर तुमचे जीवन कसे जाईल ते ठरते पण गाण्यात जसे वरचे आणि खालचे सुर असतात तसेच ते जीवनात पण असतात तुम्ही ते कसे पेलून घेतात त्यावर सर्व काही ठरतं
    सुंदर विचार

    ReplyDelete
  5. UnknownApril 11, 2020 at 7:23 PM

    सुर .... गाणे....सप्तसुर .... हेच मानवी जिवनाचा आत्मा आहे तुमच्या आयुष्यात सप्तसुर ,संगीत आहे तरच तुमच आयुष्य तरल व उत्साहवर्धक आहे
    माझ्या आयुष्यात संगींत रुपी सौ. आहेतच बाकी आपन .... कानसेन ☺️☺️
    विशाखा छान लिहलस, शब्दांकन मांडनी उत्कृष्ट ..…असेच वेगवेगळ्या विषयावर लिखान सुरू ठेव ✔️👍👍
    सुरेंन्द्र बनसोडे

    ReplyDelete
  6. DeepaliMay 4, 2020 at 4:47 PM

    छान लिहिलस, जगातला पहिला स्वर म्हणजे परमेश्वराचा 'हुंकार' म्हणतात. अस व पु काळे म्हणतात

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

नाजूका भाग-२

By -
Image
(नाजूका भाग १ चि लिंक http://gajbhiyepreeti72.blogspot.com/2020/09/blog-post_15.html) मास्तर बदली करुन दुसऱ्या गावाला गेले. त्यांच्या गावाजवळून हे गाव जवळ होते.रोज येणेजाणे करु शकत होते. बायको,मुले,आईवडील  यांच्यासोबत ते राहू शकत होते. मास्तरचा प्रपंच वाढला होता.गावात शेती होती.आईवडील लक्ष द्यायचे शेतीकडे. मास्तरला कधी कधी नाजूका आठवायची.  मी भीतीपोटी इकडे निघून आलो.नाजूकाचे काय झाले असेल? अजाण,अवखळ पोर तिचे आयुष्य नासवले मी. तिची किती बदनामी झाली असेल समाजात. मास्तरच्या डोक्यात असे विचार आले कि चक्रावून जायचे. स्वतःला दोष देत बसायचे. पण मी काय करु शकलो असतो.दुसरा उपायच नव्हता.  असे म्हणून स्वतःचा बचाव करायचे.  आयुष्य चालले होते.म्हातारपणामुळे वडील गेले.आता शेतीत मास्तरांना लक्ष घालवावे लागत होते. पाच वर्षांनी मास्तरांची परत दुसरीकडे  बदली झाली. हे गाव जरा लांब असल्यामुळे येणे जाणे करणे शक्य नव्हते.तिथे मास्तरने एक खोली भाड्याने घेतली.आठवड्यातून एकदा गावी येत होते. जीवन स्थिर होते. संथपणे चालले होते. नेहमीप्रमाणे मास्तर शनिवारची शाळा करुन आले आणि सोमवारी पहाटेच ...
Read more

अद्भुत जग---कथा क्र.-१०

By -
Image
वाचक मंडळी,  विषय एक कथा अनेक या आमच्या कथामालिकेत आम्ही नविन विषय घेऊन आलो. अद्भुत  जग--- या विषयावर  पूर्णपणे काल्पनिक असलेल्या कथा आहेत. वादातीत असलेल्या या विषयावर लिहितांना एक गोष्ट जाणवली.काल्पनिक असले तरी लिहितांना अद्भूतता आणि थरारकता स्पर्शून जाते. अर्थात वाचकांच्या सुचनांचे स्वागत आहेच. अद्भुत जग---कथा क्र.-१० वसुधा खूपच आनंदी होती कारण ही तसेच होते. आज तिच्या आयुष्यातील सर्वात महत्त्वाचा दिवस होता, आजपासून ती आत्मनिर्भर होणार होती आणि त्याचा आनंद  गगनात मावत नव्हता. तिने आणि तिच्या आईवडिलांनी सोसलेल्या अपार कष्टाचे यश आज झाले होते .वसुधा झेडपीच्या शाळेत शिक्षिका म्हणून रुजू होणार होती. ती एका गरीब आई बापाची एकुलती एक पोर होती.  रखमा आणि गणपा अशा ऊस कामगारांची वसुधा ही दिसायला अतिशय देखणी आणि बुद्धीने तेवढीच तल्लख. मनातल्या मनात रोज विचार करायची, आपण जसे आयुष्य जगतो तसे आपल्या मुलांच्या वाट्याला येऊ नये म्हणून दोघे नवरा-बायको रात्रंदिवस कष्ट करायचे. कारखाना जवळ एक शाळा होती , ते दोघे रोज कामावर जाताना वसूला (वसुधाला ते प्रेमाने वसू म्हणायचे ) ते तिला य...
Read more

इच्छामरण.....

By -
Image
."".सांईहाॕस्पीटल""भव्य उदासवाणी इमारत ..बहुधा तशीच असते दवाखाना म्हंटल की ,,मोजुन त्या  बारा पायऱ्या ...न आवडणाऱ्या.   दुर्दैवाने या दोन वर्षात तिसरी खेप होती ....इथे येण्याची ...तो भयावह काॕरीडोर ..घाबरलेले ..नाऊमेद आस्थेवाइकांचे  चेहरे पाहुन आपसुकच  काही तरी सुटत़य हातच अस वाटत ..त्यात ही  रात्र ,ओढून ताणून पसरवलेला  अधिकच पांढरा शुभ्र प्रकाश ,जिकडेतिकडे भावशुन्य काम करणारी, कर्तव्य निष्ठ माणसे..... काॕरीडोरच्या शेवटापासून पहिल्या  चकचक चमकणाऱ्या  बाका वर .. पांढऱ्याशुभ्र राखाडी काठा च्या साडीतील  थोडी स्थुल पण बांधे सूद ,रेखीव ... पन्नास पंचावन्न वय  गाठलेली  ..पाठ टेकेवून ,डोळे मिटवुन,काहीशा हताश अवस्थेत बसलेली रोहिणी, (रवि ---मुलाचा प्रवेश) रवि : आई ,अग  आई ,तु बाहेर का बसलीस.बाबांजवळ बसायच न . ऱोहिणी : अरे त्यांचा डोळा लागला ..म्हणून जरा बाहेर आले ..एव्हाना तिथेच बसले होते ,जरा घाबरल्या सारख झाल, म्हणून बसले बाहेर. आणली औषधे सगळी ? समजावून  सांग मला कशी द्यायची ...मग गडबड झाली की ओरडा घालतोस तू. ऱवि: सांगतो ..(सगळ स...
Read more

मनातली मोरपिसे---कथा क्र. ६

By -
Image
वाचक मंडळी,  विषय एक - कथा अनेक. यावेळी विषय आहे जीवाला पिसे लावणारी---  मनातील मोरपिसे. मनातील मोरपिसे...शब्दातच किती मधुरता,मुलायपणा आणि तरलता जाणवते. प्रत्येकाच्या मनात किमान एकतरी मोरपीस  असते.जीवापाड जपलेले. ते मनातले मोरपीस पूर्ण  व्हावेच हा अट्टाहास नसतो पण पूर्ण झालेच तर त्यासारखी तृप्तताही नसते.  काहीजणांचे मोरपिसे फुलतात,काही जणांचे विरतात आतल्याआत. मनातली मोरपिसे-कथा क्र.६ गिरीश आणि निलिमा नवदाम्पत्य . त्यांच नुकतंच लग्न झालेलं . दोघेही स्वभावाने अगदी मनमिळावू.  विशेष म्हणजे त्यांच्या प्रेमाला घरी स्वीकारून लग्नबंधनात अडकले होते.  गिरीशच्या घरच्यांचाही स्वभाव सरळ आणि  साधी माणसं होती . म्हणजे निलिमाला  सासरी असल्याचे कधीच  जाणवत नसे. त्यांच्या लग्नाला महिना पालटला होता आणि आपल्या नवीन संसाराची स्वप्न ते रंगवत होते .  त्यांचे पहिले सगळे सण-समारंभ अगदी सुरळीत पार पडले .  असे आनंदाचे दिवस जात होते. गिरीशचे रोजचं रुटीन ठरलेलं, ऑफिस आणि निलिमाला वेळ देणे .  गिरीशला ऑफिस मधुन लवकर घरी  यावे आणि निलिमा सोबत वेळ घा...
Read more

समर्पण-९

By -
Image
विषय एक कथा अनेक  या कथामालिकेत यावेळी विषय आहे समर्पण....   समर्पण कथा क्र.९ बापू आणि मंजुळा यांना सहा अपत्ये. ते दोघे मुंबईत राहायचे. काबाड कष्ट करून कुटुंबाचा उदरनिर्वाह करायचे. त्यातलीच एक 'लक्ष्मी' .  तिला घरात सर्वजण बचाबाई म्हणायचे. गावाकडे असतानाच म्हणजे बचा चौथीला असतानाच आई-बाबांनी तिचं लग्न लावून दिलं. त्या बालवयात लग्न म्हणजे काय हे सुद्धा त्या खेळकर, अल्लड, निरागस आणि निर्व्याज्य मुलीला कळत नव्हते.  त्या काळात म्हणजे 1950 ते 55 च्या काळातील जागर हाटी प्रमाणे मुलींचे सर्रास बालविवाह होत असत. त्याच नियमाने लक्ष्मीचे लग्न झाले. चौथीच्या वर्गात बसलेली असताना तिची आई एक दिवस शाळेत लक्ष्मीला म्हणाली, " लक्ष्मी घरी चंल तुला बघायला पाहुणे आले आहेत...."  लक्ष्मीन आपल् पाटी-पुस्तक घेतलं आणि आईच्या हाताला धरून चालू लागली. रस्त्याने चालताना ती आईला म्हणाली, " आई पाहून बघायला आलेत म्हणजे काय ग...?"  त्यावर आई म्हणाली, " अग आता तुझं लग्न होणार...." तिचा पुन्हा बाल प्रश्न, " आई लग्न म्हणजे काय....? सांग ना....."  त्यावर आई तिला म्हणाली, ...
Read more

छळतो आभास हा.....

By -
Image
आज संध्याकाळी चित्रकार  मानसच्या चित्रांचे प्रदर्शन  होते.पेपरमध्ये  जाहिरात बघितली आणि  घाईघाईने सुखदा आॕफिसमधून जिथे प्रदर्शन होती तिथे जायला निघाली. काय सांगावे चित्रकार मानस येतील थोड्या वेळासाठी. मला उशीर झाला तर ..... नाही आज मला त्यांना  बघायचेच आहे . या विचारानेच तिचे अंग शहारले.आॕफिसबाहेर आली पट्कन रिक्षा पकडली.  जल्दी चलो. रिक्षावाल्याला पत्ता देत सुखदा बोलली. रिक्षावाल्याने रिक्षाचा वेग वाढवला. सुखदाने पर्समधून मानसचे चित्र काढले त्याचे हळूवार एक चुंबन घेतले.आणि  एकटक त्या फोटोकडे बघत बसली. आॕफिस सुटल्यावर हे तिचे रोजचेच काम झाले होते.   उतरो मॕडम, टाईमपें पहूँचाया आपको! त्याचा आवाज ऐकून सुखदाने घाईनेच पण सांभाळून तो फोटो पर्समध्ये ठेवला. ती रिक्षातून उतरली आणि पळतच प्रदर्शन असलेल्या हाॕलकडे निघाली. मानससाठी होणारी तगमग फक्त तिची तीच  जाणत होती.    सुखदा हाॕलमध्ये पोहचली.जिकडेतिकडे  मानसच्या कुंचल्यातून उतरलेली अद्भूत चित्रे लावली होती.सुखदाची नजर  चित्रे बघताबघता मानसचा शोध घेण्यासाठी भिरभिरत   होती. ...
Read more

निरोप--- एक शाश्वत सत्य.

By -
Image
निरोप शब्द ऐकला कि त्या शब्दाबरोबर आपसूकच एक दुःखाची छटा  असल्याचे जाणवते.  काही निरोप कायमचे  तर काही तात्पुरते असतात. निरोप म्हणजे दुःख.  निरोप म्हणजे  विलगता. निरोप म्हणजे विरह. निरोप म्हणजे वेदना. सीमेवर लढायला जाणाऱ्या नवऱ्याचा निरोप, मुलगा/मुलगी नौकरीसाठीसाठी घराबाहेर  पडतो तेव्हा घेतलेला निरोप, मुलीची सासरी पाठवणी करतांना  तिला दिलेला निरोप एखाद्याशी मनाचे धागे जुळत नाही म्हणून त्या नात्याचा घेतलेला निरोप. शालेय जीवन संपल्यावर शाळकरी मित्रांचा घेतलेला निरोप. आईवडील म्हातारे झाले म्हणून वृद्धाश्रमात त्यांचा घेतलेला निरोप.पण काही निरोप वेदना देणारे असले तरी नवीन जीवनाचा आरंभ करणारे असतात.  तर अशाच कुणालाही न आवडणाऱ्या 'निरोप' विषयावरच्या काही लघुकथा........                     लघुकथा १ साक्षीचे लग्न  जुळले आणि  रेवतीची झोपच उडाली  आपली  छोटीशी  परी  मोठी  झाल्याचे कळलेच नाही.काळ कसा पंख  लावल्याप्रमाणे वेगात निघून  गेला.खरेच काळ आणि  पक्षी...
Read more

नाजूका भाग - १

By -
Image
आज वाड्याच्या शाळेत नवीन मास्तर येणार होते. जुन्या मास्तरची बदली दुसऱ्या गावाला झाली होती. जिल्हापरिषदची चवथीपर्यंतची शाळा. गावापासून जरा लांबच होती. आजूबाजूला गर्द झाडे आणि मध्ये छोटीशी शाळा. शाळेजवळच एक  एस.टी. स्टॕण्ड .ते पण छोटेच. गावच छोटे.त्या गावात येणेजाणे तरी कोण करणार?  सामानसुमान आणायचे असेल किंवा दवाखान्यात जायचे असेल तरच त्या एस.टी.ची गरज.उगाच  तिकिटवर पाच रुपये कोण खर्च करणार? शाळेत मुले कमीच राहायची. शाळेत जाऊन मुलांचे खूप काही भले होते हे मत कालबाह्य वाटावे अशीच त्या शाळेची परिस्थिती. मास्तरला घरोघरी जाऊन  पोरांना शाळेत या म्हणून विनवणी करावी लागायची. पण तरीही मास्तरला खूप मान द्यायचे सगळे. मुलाला एकदा शाळेत टाकले कि त्या मुलावर हक्क मास्तरचा. मास्तर म्हणजे शाळेचे सर्वेसर्वा. जुन्या मास्तरची पाच वर्षांनी बदली झाली होती. दोनेक महिन्यानंतर गावाला नविन मास्तर मिळाले होते. पंधरा,सोळा वर्षाची नुकतीच यौवनात पदार्पण केलेली नाजूका  रोज शाळेची साफसफाई करायला यायची. चवथीपर्यंत ती याच शाळेत शिकली होती. जुने म्हणजे बदलून गेलेले मास्तर शाळेच्या बाजूलाच खोली घ...
Read more

अद्भुत जग---कथा क्र.-५

By -
Image
वाचक मंडळी,  विषय एक कथा अनेक या आमच्या कथामालिकेत आम्ही नविन विषय घेऊन आलो. अद्भुत  जग--- या विषयावर  पूर्णपणे काल्पनिक असलेल्या कथा आहेत. वादातीत असलेल्या या विषयावर लिहितांना एक गोष्ट जाणवली.काल्पनिक असले तरी लिहितांना अद्भूतता आणि थरारकता स्पर्शून जाते. अर्थात वाचकांच्या सुचनांचे स्वागत आहेच. अद्भुत जग---कथा क्र.-५ सिद्धार्थ :  बसा न काका खुर्चीवर,  तुम्ही उभे का राहता नेहमी ? काका तुम्ही लाल शर्ट का घालता ?  दुसरे शर्ट नाहीत का तुम्हाला  ? माझ्या बाबांना विचारून त्यांचा शर्ट देईन मी तुम्हाला,     :   माझ्या बायकोला वीणाला लाल रंग खुप आवडतो. तिनेच आणला माझ्यासाठी हा शर्ट. सिद्धार्थ : मला पण आवडतो लाल रंग,  पण आई मला लाल रंगाचे कपडे घालु देत नाही . ती म्हणते तु गोरा आहे ना,  लाल कपड्यात तुला दृष्ट लागते.  तुम्ही डोक्यावर रोजच लाल रंगाची टोपी घालता ?    : तिनेच आणली होती माझ्यासाठी ही कॅप. सिद्धार्थ बैठकीच्या खोलीत कोणाशी तरी बोलत होता. सईच्या कानावर त्याचा आवाज आला म्हणुन ती बाहेर बघायला आली तर सिद्...
Read more